پویش حیات؛ پویشی ملی

آن‌چه که با عنوان "پویش حیات" (یا کمپین حیات) در شبکه‌های اجتماعی مجازی ایران شکل گرفته، حرکتی اجتماعی است که به نوعی، رسیدن تفکر محیط‌زیستی کشور به مرحله‌ی بلوغ را نشان می‌دهد. در این مرحله، کنش‌گران محیط زیست از طرح مساله و انتقاد گذر کرده و به اقدام مشخص رسیده اند.

در مرحله‌ی اقدام، می‌توان با گروه‌های اجتماعی که به طور معمول دغدغه‌ی اولیه‌شان امر محیط زیست نیست، یا مورد انتقاد طرفداران محیط زیست بوده اند، وارد گفتگو و عمل مشترک شد. صاحبان صنعت و معدن، بازرگانان، و مدیران دولتی از گروه‌هایی هستند که می‌توانیم با کمک مالی‌شان و بهره بردن از تجربه‌های مدیریتی‌شان، وارد کارهایی شویم که پیش از این ناممکن می‌دانسته ایم. همچنین می‌توانیم این گروه‌ها را (علاوه بر حلقه‌ی محدود محیط زیستی‌ها) درگیر تفکر حفاظت کنیم.

کنش‌گران محیط زیست نمی‌توانند همه چیز را فقط از دولت بخواهند؛ این کار، انکار فلسفه‌ی وجودی سازمان‌های مردم‌نهاد است! ما باید توان خود را در رساندن یک پروژه از مرحله‌ی طرح و برنامه به مرحله‌ی تامین بودجه و دست‌آخر به محله‌ی اجرا، نشان دهیم.

نیازی به گفتن نیست که اگر جوهر داوطلبانه و ماهیت غیرتجاری سازمان‌های مردم‌نهاد از میان برود، و مطالبه‌گری و انتقاد جای خود را به سازش و معامله بدهد، پویش اجتماعی برای اصلاح وضع کنونی محیط زیست، سخت آسیب خواهد دید.